'' † ΚΥΡΙΑΚΗ (Β΄ΛΟΥΚΑ) 4η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 ''

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015.

Β΄ Λουκᾶ: ΙΗ΄ Κυριακῆς: Β΄ Κορ. θ΄ 6-11

Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει. ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν   γὰρ   δότην  ἀγαπᾷ  ὁ Θεός. δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾿ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ.
       

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

«Ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει»

   Στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέποντας ἔντονα τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου νὰ συνεισφέρουν μὲ γενναιοδωρία στὴ «λογία», στὸν ἔρανο γιὰ τοὺς φτωχοὺς Χριστιανοὺς τῶν Ἱεροσολύμων, τοὺς λέει καὶ τοῦτο τὸν λόγο: «Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει»· ὅπως ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει μὲ τσιγγουνιά, μὲ τσιγγουνιὰ καὶ θὰ θερίσει, κι ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει ἄφθονα, πλούσια καὶ θὰ θερίσει, ἔτσι κι αὐτὸς ποὺ ἐλεεῖ...     Ἂν προσφέρει μὲ τσιγγουνιά, λίγη εὐλογία Θεοῦ θὰ πάρει· ἂν προσφέρει ἁπλόχερα, πλούσια θὰ τὸν ἀνταμείψει ὁ Θεός.
Μᾶς καλεῖ λοιπὸν ὁ ἅγιος Ἀπόστολος νὰ σκορπίζουμε ἁπλόχερα τὴν ἀγάπη μας. Μὲ ποιοὺς τρόπους ὅμως μποροῦμε νὰ προσφέρουμε καὶ πῶς πρέπει νὰ τὸ κάνουμε αὐτό;

1. Ἡ ἀγάπη βρίσκει τρόπους...

    Συνήθως νομίζουμε ὅτι ­ἐλεημοσύνη εἶ­ναι μόνο τὸ νὰ δίνουμε χρήματα στοὺς ­φτωχούς. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτό. Ἐλεημοσύνη εἶναι κάτι βαθύτερο: εἶναι ἀρετὴ ποὺ ξεκινᾶ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιὰ ποὺ ξέρει νὰ συμπονᾶ, νὰ ἀγαπᾶ... Κι ὅποιος ἀγαπᾶ βρίσκει πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀγάπη του.
    Ἄλλος προσφέρει χρήματα ἢ ἄλλη ὑ­­λικὴ βοήθεια, ἄλλος τὸν κόπο ἢ τὴν ἐρ­γασία του, ἄλλος χρόνο γιὰ νὰ ἐπισκέπτεται ἀσθενεῖς, νὰ ­συντροφεύει μοναχικοὺς γέροντες, νὰ παρηγορεῖ ὅ­­­σους ἔ­­­­χουν πένθος καὶ γενικὰ νὰ συμπαραστέκεται μὲ κάθε τρόπο σὲ ὅσους βρίσκονται σὲ θλίψη ἢ ἀνάγ­κη. Ἰδιαίτερα ­σημαντι­κὴ βέβαια εἶναι καὶ ἡ ­πνευματικὴ ἐλεημοσύνη, ἡ ὁποία ὑ­­πηρετεῖ τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀν­θρώπου. Καὶ ὑ­­­πάρχουν πολλοὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποὺ ἀ­­­­θόρυβα προσφέρουν καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, διαδίδοντας ἢ διδάσκοντας τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ σὲ μικροὺς ἢ μεγάλους, ὥστε νὰ στηρίζονται οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουν τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς.
    Μὲ πόσους τρόπους μπορεῖ νὰ προσ­φέρει κανείς! Ἀρκεῖ νὰ τὸ κάνει αὐτό, ὅπως λέγει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, κατὰ τὴν ἐλεύθερη διάθεση τῆς καρδιᾶς του, ὄχι μὲ λύπη ἢ ἀπὸ ἀνάγκη‧ «ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός». Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ ἐκεῖνον ποὺ προσφέρει μὲ προθυμία καὶ μὲ χαρούμενο πρόσωπο.

2. Χάνει ἢ κερδίζει ὅποιος προσφέρει;

    Κάποιος ὅμως θὰ προβάλει τὴν ἔν­σταση: Ὅταν ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὰ δικά μας ἔξοδα, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ βοηθήσουμε καὶ ἄλλους; Ἤ, ποῦ νὰ βροῦμε χρόνο γιὰ ἐπισκέψεις ἀγάπης, ὅταν ἔχουμε τόσες καθημερινὲς ὑποχρεώσεις;...
    Φαίνονται λογικὲς αὐτὲς οἱ ­ἐνστάσεις. Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι «ὅσο δίνεις, τόσο ὁ Θεὸς σοῦ δίνει». Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Φιλαρέτου τοῦ ἐλεήμονος, ὁ ὁποῖος ὅσο ἔδινε ἐλεημοσύνη, τόσο πλούτιζε. Τὸ πιὸ ἐντυπωσιακὸ ὅμως εἶναι ὅτι δὲν σταμάτησε νὰ δίνει ἀκόμη καὶ τότε ποὺ εἶχε φτάσει στὰ ὅρια τῆς φτώχειας. Κι ἐνῶ στὴν οἰκογένειά του ὅλοι ἀπελπισμένοι τὸν κακολογοῦσαν γιὰ τὴν τόση ἁπλοχεριά του, ἐκεῖνος διατηροῦσε μέσα του τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ τοὺς ἐγκαταλείψει. Καὶ πρά­γματι, ἡ θεία Πρόνοια ἔ­­­­­φερε ἔτσι τὰ πρά­γματα ὥστε ἡ ἐγγονή του ἔγινε σύζυγος τοῦ αὐτοκρά­τορα Κωνσταντίνου τοῦ ­Πορφυρογεννήτου κι ἔ­­­τσι ἡ οἰκογένεια τοῦ ἐλεήμονος Ἁγίου ἀπὸ τὴν ἔσχατη φτώχεια καὶ δυστυχία ὁδηγήθηκε σὲ ἀνέλπιστη δόξα καὶ ἀπέκτησε πολὺ περισσότερα πλούτη ἀπ’ ὅσα εἶχε!
    Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν αὐτάρκεια στὰ ὑ­­­λικὰ ἀγαθά, ἡ ἐλεημοσύνη μᾶς ­χαρίζει πολλὲς πνευματικὲς εὐλογίες. Στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία του ὁ Κύριος εἶπε: «Μα­­κάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7). Μὲ τὴν ἐλεημοσύνη δηλαδή, βρίσκουμε ἔλεος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ τὸ κυριότερο: Ἡ ἐλεημοσύνη ἀποτελεῖ τὴν καλύτερη ἐπένδυση γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ἀληθινὰ πλούσιοι θὰ βρεθοῦν μετὰ τὸ θάνατό τους ὅσοι μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης ἀποταμιεύουν στὸν οὐρανὸ «θησαυρὸν ἀνέκλειπτον» (=θησαυρὸ ποὺ δὲν χάνεται καὶ δὲν λιγοστεύει ποτέ) (Λουκ. ιβ΄ 33).
    Γύρω μας ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ στεροῦνται καὶ πεινοῦν, ποὺ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ἐξαιρετικὰ δύσκολη συγκυρία εἶναι εὐκαιρία νὰ ἀνακαλύψουμε τὸν πλοῦτο τῆς ἐλεημοσύνης. Ἂς μὴ διστάζουμε νὰ προσ­φέρουμε ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη. Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὄχι μόνο δὲν θὰ χάσουμε τίποτα, ἀλλὰ θὰ ἀποκομίσουμε καὶ ἀνυπολόγιστη ὠφέλεια. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἀξιόπιστος: «Ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015.

Β΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ς΄ 31-36

Εἶπεν ὁ Κύριος· καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολα­βεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΘΕΟΥΣ!

1. ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ:

    Ὁ Κύριος στὸ ὄρος τῆς Γαλιλαίας παραδίδει στοὺς μαθητές του τὸν τέλειο νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης μὲ τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄ­­­ρους ὁμιλία» του. Καὶ συγκεφαλαιώνει μέ­­σα σὲ λίγες λέξεις τὸ πνεῦμα τοῦ νέου νόμου του λέγοντας: Ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄν­­θρωποι, ἔτσι νὰ τοὺς συμπεριφέρεσθε κι ἐσεῖς. Καὶ ἐξηγεῖ τὴν τόσο περιεκτικὴ αὐτὴ ἐντολή του. Ἐὰν ἀγαπᾶτε μόνον ἐκείνους ποὺ σᾶς ἀγα­­ποῦν, ποιὰ ἀμοιβὴ σᾶς ἀνή­κει ἀπὸ τὸν Θεό; Καμία. Διότι καὶ οἱ ἁμαρ­τωλοὶ τὸ ἴδιο κάνουν. Καὶ ἐὰν κάνετε τὸ καλὸ σ’ ἐκείνους ποὺ σᾶς εὐεργετοῦν, ποιὰ ἀνταμοιβὴ μπο­ρεῖ νὰ ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καμία. Διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἔτσι ἐνεργοῦν. Καὶ ἐὰν δα­­­­νεί­­ζετε σ’ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐλπίζετε νὰ πάρετε πί­σω τὰ δανεικά, ποιὰ ἀνταπόδοση ἀπὸ τὸν Θεὸ σᾶς ἀνήκει; Κα­μία. Διότι καὶ οἱ ἁ­­­μαρτωλοὶ δανείζουν σὲ ἄλλους ἁμαρ­τωλοὺς γιὰ νὰ πάρουν πίσω ὁλόκληρο τὸ ποσὸ ποὺ δάνεισαν ἢ καὶ σὲ καιρὸ ἀνάγκης νὰ πάρουν κι αὐτοὶ ἴσα δάνεια. Ἐσεῖς ὅμως νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχ­θρούς σας καὶ νὰ τοὺς εὐεργετεῖτε καὶ νὰ τοὺς δανείζετε, χωρὶς νὰ περιμένετε καμία ἀν­ταπόδοση ἀπὸ αὐτούς.

     Στὸ τμῆμα αὐτὸ τῆς «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ­­­μιλίας» του ὁ Κύριος κάνει μία σύγκριση ἀνάμεσα στὴν ψεύτικη ἀγάπη τοῦ κό­σμου καὶ στὴν πραγματικὴ ἀγάπη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ μαθητές του. Καὶ ζητᾶ τὴν ἀνιδιοτελὴ ἀγάπη, καὶ ὄχι τὴν ψεύτι­κη συμφεροντολογικὴ ἀγάπη τοῦ κό­σμου, ἡ ὁποία δὲν ἔχει πνευματικὴ ἀξία. Δι­ό­τι ποιὰ ἀξία ἔχει νὰ κάνεις τὸ καλὸ ἐπειδὴ περιμένεις ἀνταπόδοση; Ἡ ἀγάπη ἀξίζει μόνο ὅταν τὴν κάνεις γιὰ τὸν Θεό, χω­ρὶς νὰ ὑπολογίζεις ποιὸς εἶναι ὁ ἀποδέ­κτης τῆς ἀγάπης σου. Ἡ ἀγάπη ποὺ ζητᾶ ὁ Χρι­­στὸς πρέπει νὰ ἀγκαλιάζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ τοὺς δύ­σ­τρο­πους, τοὺς ἄδικους, τοὺς ἐχθρούς. Βέβαια μία τέτοια ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχ­θροὺς μᾶς φαίνεται δύσκολη ἢ καὶ ἀ­­­κατόρθωτη. Πῶς νὰ ἀγαπήσουμε καὶ νὰ εὐ­ερ­γετοῦμε κι αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ μᾶς πλη­γώ­νουν, μᾶς ἀδικοῦν, μᾶς βρίζουν, μᾶς πολεμοῦν;

   Ὅμως αὐτὸ εἶναι τὸ μέτρο τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, τὸ μέτρο τῆς τελειότητος. Σ’ αὐ­τὴν τὴν ὑψηλὴ κορυφὴ τῆς ἁγιότητος μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος. Καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ ἐξω­πραγματικό. Τέτοια ἀγάπη ἔδειξαν ἀ­­­­­μέ­­τρητοι ἅγιοι καὶ πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ἀγάπη τους αὐτὴ ἦταν ποὺ ἐντυ­πωσίασε τὸν κόσμο καὶ ἄλλαξε τὸν κόσμο· ἦταν ἡ σφραγίδα τῆς γνησιότητός τους. Τέτοια ἀ­­­γά­πη μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, Ὁ ὁποῖος σταυ­ρώθηκε γιὰ μᾶς ποὺ ἤ­­­­μασταν ἀποστάτες καὶ ἐχθροί του καὶ ἀ­­πὸ τὸ σταυρό του συγχώρησε τοὺς σταυρωτές του. Βέβαια ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα. Εἶναι δῶρο Θεοῦ, καὶ μόνο μὲ τὴ δική του Χάρη ἀποκτᾶται. Εἶναι μιὰ κατάσταση ὑπερκόσμια, ἅγια, ἀνώτερη καὶ ἀληθινή. Ἂν θέλουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς νὰ τὴν ἀπο­κτήσουμε, θὰ πρέπει νὰ τὸ ζητᾶμε αὐτὸ καθημερι­νὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἐμεῖς ταυτόχρονα νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ γίνουμε ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης.

2. ΟΜΟΙΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ:

    Ἐὰν ἔχετε μιὰ τέτοια ἀγάπη, λέει ὁ Κύριος, θὰ εἶναι μεγάλη ἡ ἀμοιβή σας ἀπὸ τὸν Θεό. Θὰ γίνετε στὴ Βασιλεία τῶν οὐ­­ρα­­νῶν παιδιὰ τοῦ ὑψίστου Θεοῦ, μὲ τὸν Ὁποῖο θὰ μοιάζετε πνευματικῶς. Διότι κι Αὐτὸς εἶ­ναι εὐεργετικὸς στοὺς ἀν­­­­θρώπους, οἱ ὁ­­­­­­ποῖοι εἶναι πονηροὶ καὶ δεί­χνουν ἀχαρι­στία στὶς τόσες εὐεργεσίες του. Νὰ γίνεσθε λοι­­πὸν σπλαχνικοὶ πρὸς τὸν πλησίον καὶ συμπονετικοὶ στὶς δυστυχίες του καὶ στὶς ἀνάγκες του, ὅπως καὶ ὁ οὐράνιος πατέρας σας εἶναι εὔ­σπλαχνος καὶ ἐλεήμων πρὸς ὅλους.

Στὸ ἱερὸ αὐτὸ Κείμενο ὁ Κύριος μᾶς λέει ποιὰ εἶναι ἡ ἀμοιβὴ καὶ ἡ δωρεὰ αὐτῶν ποὺ θὰ δείχνουν μιὰ τέτοια ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία πρὸς ὅλους τοὺς συνανθρώπους τους. Σὲ ἄλλους Μακαρισμοὺς ὁ Κύριος ὑπόσχεται τὴ Βασιλεία του, τὴν κληρονομία τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, τὰ οὐράνια ἀγαθά του. Ἐδῶ ὅμως ὁ Κύριος δίνει τὴ μεγαλύτερη δωρεά. Ὅποιος μπορεῖ νὰ ἀγαπᾶ τοὺς ἐχθρούς του καὶ νὰ τοὺς εὐεργετεῖ, θὰ ἀποκτήσει τὴ μεγαλύτερη χάρη, θὰ φθάσει τὸ ὑψηλό­­­τερο σημεῖο ποὺ μπορεῖ νὰ ζήσει ὁ ἄν­­θρωπος. Ποιὸ εἶναι αὐτό; Μὲ τὴν ἀγά­­πη αὐτὴ ὁ ἄνθρωπος θὰ γίνει κατὰ χά­­ριν θεός, υἱὸς τοῦ ὑψίστου Θεοῦ. Θὰ ἀ­­­ποκτήσει τὰ θεϊκὰ χαρακτηριστικά. Καὶ ἐξηγοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας: Καμία ἄλλη ἀρετὴ δὲν μᾶς κάνει τόσο ὅμοιους μὲ τὸν Θεὸ ὅσο ἡ ἀγάπη καὶ ἡ συμπάθεια καὶ ἡ εὐσπλαχνία πρὸς τοὺς ἐχθρούς μας, πρὸς τοὺς πονηροὺς καὶ ἀχάριστους ἀνθρώπους. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη μᾶς προσδίδει τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ Θεοῦ. Μᾶς κάνει κατὰ χάριν θεούς. Μποροῦμε νὰ τὸ ἐννοήσουμε αὐτό; Θὰ γίνουμε κάποια μέρα ὅμοιοι μὲ τὸν Θεό. Βέβαια ὅμοιοι στὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦμε νὰ γίνουμε. Θὰ γίνουμε ὅμως ὅμοιοι κατὰ χάριν στὰ θεϊκά του ἰδιώματα. Θὰ μᾶς πλουτίσει ὁ Θεὸς μὲ τὰ δικά του χαρακτηριστικά. Τί μεγαλύτερο μποροῦμε νὰ ποθήσουμε ἄραγε; Τί ἁγιότερο, τί ὑψηλότερο; Ἂς μάθουμε λοιπὸν νὰ ἀγαπᾶμε, καὶ ἡ ἀγάπη αὐτὴ θὰ μᾶς ἁγιάσει, θὰ μᾶς σώσει καὶ θὰ μᾶς δοξάσει.

  Πηγή: ''Σωτήρ''