.png "English"){kind=small}
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Μετὰ τὴν Ὕψωσιν: Γαλ. β΄ 16-20
Ἀδελφοί,
εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα
δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ
δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν
Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ
γένοιτο. εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν
συνίστημι. ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ
συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν
σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ
παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
«Ζῌ ΕΝ ΕΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΣ»
«Ζῌ ΕΝ ΕΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΣ»
1. Η ΙΣΧΥΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπολογεῖται
ἀπέναντι σὲ πολλοὺς Ἰουδαί-ους ἐπικριτές του, οἱ ὁποῖοι τὸν
κατηγοροῦσαν ὅτι ἐγκατέλειψε τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο. Καὶ λέει:
Ἐπειδὴ μάθαμε ἀπὸ τὴν προσωπική μας πείρα ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, κι ἐμεῖς πιστεύσαμε σ’ Αὐτὸν γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου. Διότι, ὅπως ἀναφέρεται στοὺς Ψαλμούς, μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ἐὰν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ τήρηση τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ συνεπῶς ἐμεῖς ποὺ τὸν ἀφήσαμε ἁμαρτήσαμε, τότε γεννιέται τὸ ἄτοπο ἐρώτημα: Ἄρα ὁ Χριστὸς μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία, ἀφοῦ μᾶς ὤθησε νὰ ἀφήσουμε τὸν νόμο; Μὴ συμβεῖ νὰ ποῦμε μιὰ τέτοια βλασφημία. Διότι, ἂν ἐκεῖνα ποὺ κατάργησα ὡς ἀνώφελα, αὐτὰ πάλι τὰ τηρῶ ὡς ἀναγκαῖα, ἀποδεικνύω τὸν ἑαυτό μου παραβάτη· διότι βεβαιώνω ἔμπρακτα ὅτι ἔκανα λάθος ποὺ ἄφησα τὸ νόμο· καὶ ἁμάρτησα ὅταν προτίμησα τὴ σωτηρία ποὺ δίνει ὁ Χριστός. Ὅμως δὲν ἁμάρτησα. «Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω». Ἐγὼ μὲ κριτήριο τὸ μωσαϊκὸ νόμο, ποὺ τιμωρεῖ μὲ θάνατο κάθε παραβάτη του, πέθανα ὡς πρὸς τὸν νόμο, γιὰ νὰ ζήσω γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια ἐμεῖς σήμερα δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε τί σήμαινε γιὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο αὐτὴ ἡ ἐπιλογή του. Ἦταν ἕνας Ἰουδαῖος, ξακουστὸς νομοδιδάσκαλος καὶ τηρητὴς τῶν ἰουδαϊκῶν παραδόσεων. Καὶ τὰ ἐγκατέλειψε ὅλα αὐτά, ἀπαρνήθηκε μιὰ παράδοση αἰώνων καὶ μιὰ νοοτροπία συνυφασμένη μὲ τὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους του. Αὐτὸ ὅμως ἦταν ἐπανάσταση γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Καὶ τοῦ στοίχισε τὴν ἴδια του τὴ ζωή.
Καὶ στὸ ἀποστολικὸ αὐτὸ ἀνάγνωσμα τεκμηριώνει τὴν ἐπιλογή του αὐτὴ βασισμένος στὸν ἴδιο τὸν νόμο καὶ κάνοντας κυρίως τὸν ἑξῆς συλλογισμό: Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν καλός, ἀλλὰ δὲν ἔδινε στοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη νὰ τὸν τηρήσουν. Κι ἐπιπλέον τιμωροῦσε μὲ θάνατο κάθε παραβάτη τῶν ἐντολῶν του. Ποιὸς ὅμως Ἰουδαῖος θὰ μποροῦσε νὰ τηρήσει ὅλες τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου; Κανείς. Ἄρα λοιπόν, κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ σωθεῖ τηρώντας τὶς διατάξεις αὐτές, καὶ μάλιστα ὅπως τὶς ἑρμήνευαν οἱ νομοδιδάσκαλοι. Σύμφωνα δὲ μὲ τὶς διατάξεις τοῦ νόμου ἔπρεπε νὰ θανατωθεῖ κάθε παραβάτης του. Ἀφοῦ λοιπόν, λέει ὁ θεῖος Παῦλος, οὕτως ἢ ἄλλως ἦταν χαμένος καὶ καταδικασμένος σὲ θάνατο ὡς πρὸς τὸν νόμο, γιατί νὰ τὸν ἀκολουθεῖ; Γιατί νὰ τηρεῖ τὶς διατάξεις του, ἀφοῦ δὲν θὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὴ σωτηρία; Αὐτὸς ἤθελε πάνω ἀπ’ ὅλα τὴ σωτηρία του, γιὰ νὰ ζεῖ μὲ τὸν Θεὸ αἰωνίως.
2. Η ΝΕΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΖΩΗ
Ἐπειδὴ μάθαμε ἀπὸ τὴν προσωπική μας πείρα ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, κι ἐμεῖς πιστεύσαμε σ’ Αὐτὸν γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου. Διότι, ὅπως ἀναφέρεται στοὺς Ψαλμούς, μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ἐὰν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ τήρηση τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ συνεπῶς ἐμεῖς ποὺ τὸν ἀφήσαμε ἁμαρτήσαμε, τότε γεννιέται τὸ ἄτοπο ἐρώτημα: Ἄρα ὁ Χριστὸς μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία, ἀφοῦ μᾶς ὤθησε νὰ ἀφήσουμε τὸν νόμο; Μὴ συμβεῖ νὰ ποῦμε μιὰ τέτοια βλασφημία. Διότι, ἂν ἐκεῖνα ποὺ κατάργησα ὡς ἀνώφελα, αὐτὰ πάλι τὰ τηρῶ ὡς ἀναγκαῖα, ἀποδεικνύω τὸν ἑαυτό μου παραβάτη· διότι βεβαιώνω ἔμπρακτα ὅτι ἔκανα λάθος ποὺ ἄφησα τὸ νόμο· καὶ ἁμάρτησα ὅταν προτίμησα τὴ σωτηρία ποὺ δίνει ὁ Χριστός. Ὅμως δὲν ἁμάρτησα. «Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω». Ἐγὼ μὲ κριτήριο τὸ μωσαϊκὸ νόμο, ποὺ τιμωρεῖ μὲ θάνατο κάθε παραβάτη του, πέθανα ὡς πρὸς τὸν νόμο, γιὰ νὰ ζήσω γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια ἐμεῖς σήμερα δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε τί σήμαινε γιὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο αὐτὴ ἡ ἐπιλογή του. Ἦταν ἕνας Ἰουδαῖος, ξακουστὸς νομοδιδάσκαλος καὶ τηρητὴς τῶν ἰουδαϊκῶν παραδόσεων. Καὶ τὰ ἐγκατέλειψε ὅλα αὐτά, ἀπαρνήθηκε μιὰ παράδοση αἰώνων καὶ μιὰ νοοτροπία συνυφασμένη μὲ τὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους του. Αὐτὸ ὅμως ἦταν ἐπανάσταση γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Καὶ τοῦ στοίχισε τὴν ἴδια του τὴ ζωή.
Καὶ στὸ ἀποστολικὸ αὐτὸ ἀνάγνωσμα τεκμηριώνει τὴν ἐπιλογή του αὐτὴ βασισμένος στὸν ἴδιο τὸν νόμο καὶ κάνοντας κυρίως τὸν ἑξῆς συλλογισμό: Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν καλός, ἀλλὰ δὲν ἔδινε στοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη νὰ τὸν τηρήσουν. Κι ἐπιπλέον τιμωροῦσε μὲ θάνατο κάθε παραβάτη τῶν ἐντολῶν του. Ποιὸς ὅμως Ἰουδαῖος θὰ μποροῦσε νὰ τηρήσει ὅλες τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου; Κανείς. Ἄρα λοιπόν, κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ σωθεῖ τηρώντας τὶς διατάξεις αὐτές, καὶ μάλιστα ὅπως τὶς ἑρμήνευαν οἱ νομοδιδάσκαλοι. Σύμφωνα δὲ μὲ τὶς διατάξεις τοῦ νόμου ἔπρεπε νὰ θανατωθεῖ κάθε παραβάτης του. Ἀφοῦ λοιπόν, λέει ὁ θεῖος Παῦλος, οὕτως ἢ ἄλλως ἦταν χαμένος καὶ καταδικασμένος σὲ θάνατο ὡς πρὸς τὸν νόμο, γιατί νὰ τὸν ἀκολουθεῖ; Γιατί νὰ τηρεῖ τὶς διατάξεις του, ἀφοῦ δὲν θὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὴ σωτηρία; Αὐτὸς ἤθελε πάνω ἀπ’ ὅλα τὴ σωτηρία του, γιὰ νὰ ζεῖ μὲ τὸν Θεὸ αἰωνίως.
2. Η ΝΕΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΖΩΗ
Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στὴ συνέχεια μᾶς περιγράφει μέσα ἀπὸ τὴν προσωπική
του ἐμπειρία τὸ μυστήριο τῆς νέας ἐν Χριστῷ ἐσταυρωμένης καὶ
ἀναστημένης ζωῆς. Λέει λοιπόν: Μὲ τὸ Βάπτισμα ἔχω σταυρωθεῖ κι ἔχω
πεθάνει μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Κι ἀφοῦ εἶμαι πεθαμένος, δὲν ἔχει πλέον
καμία ἰσχὺ γιὰ μένα ὁ νόμος. Ἔγινα κοινωνὸς τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ
Χριστοῦ. «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Δὲν ζῶ πλέον ἐγώ,
ἀλλὰ ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός. Καὶ τὴ ζωὴ ποὺ ζῶ, τὴ ζῶ ἐμπνεόμενος ἀπὸ
τὴν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό
του σὲ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία μου.
Βέβαια εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ἐξηγήσει κανεὶς μέσα σὲ λίγες γραμμὲς τὸ μυστήριο τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς ποὺ ζοῦσε ὁ ἀπ. Παῦλος. Ἂς περιγράψουμε ἐδῶ σὲ γενικὲς γραμμὲς κάποια βασικὰ στοιχεῖα της. Γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος τὴ νέα αὐτὴ ζωή, πρέπει πρῶτα νὰ πεθάνει. Αὐτὸς ὁ θάνατος πραγματοποιεῖται μυστηριακῶς μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Νεκρώνεται ὁ παλιὸς ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας καὶ παίρνει ὁ πιστὸς τὴν ἀπόφαση νὰ ζεῖ μόνο γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ τὸν Χριστό. Ἀποτάσσεται τὸν σατανὰ καὶ τὰ ἔργα του καὶ συντάσσεται μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὶς ἅγιες ἐντολές του. Μὲ τὸ ἱερὸ Χρίσμα ἐφοδιάζεται μὲ τὰ χαρίσματα καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ εἰσέρχεται σὲ μιὰ νέα ζωή. Τώρα πλέον ἀγωνιζόμενος καθημερινὰ νὰ ζεῖ κατὰ τὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀνανεώνεται καὶ μεταμορφώνεται διαρκῶς καὶ ζεῖ ἐμπειρίες πνευματικὲς καὶ ἅγιες. Κι ἐπειδὴ ὡς ἄνθρωπος ρέπει πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἀγωνίζεται καθημερινὰ νὰ τηρεῖ τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε πρὶν ἀπὸ τὸ ἅγιο Βάπτισμά του. Ἀγωνίζεται δηλαδὴ καθημερινὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων νὰ νεκρώνει μέσα του τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ζεῖ μιὰ ζωὴ πλήρους ἀφοσιώσεως στὸν Θεό. Σταυρώνεται ὡς πρὸς τὸν κόσμο, ἀλλὰ ζεῖ γιὰ τὸν Χριστό. Τώρα πιὰ μέσα στὴν ψυχή του δὲν ἐνεργεῖ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Αὐτὸς κυριαρχεῖ στὶς σκέψεις του, στὶς ἐπιθυμίες του, στὶς ἀποφάσεις του, στὰ λόγια του, στὶς ἐνέργειές του. Αὐτὸς ἀκτινοβολεῖ τὸ φῶς του. Καὶ ὁ ἄνθρωπος προγεύεται ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ τὸν Παράδεισο. Αὐτὴν τὴν ἐμπειρία εἶχαν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Αὐτὸ τὸ ἅγιο βίωμα καλούμαστε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ μεῖς. Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν ἕναν καθημερινὸ ἀγώνα θανάτου καὶ ζωῆς, νεκρώσεως καὶ ἀναστάσεως.
Βέβαια εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ἐξηγήσει κανεὶς μέσα σὲ λίγες γραμμὲς τὸ μυστήριο τῆς νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς ποὺ ζοῦσε ὁ ἀπ. Παῦλος. Ἂς περιγράψουμε ἐδῶ σὲ γενικὲς γραμμὲς κάποια βασικὰ στοιχεῖα της. Γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος τὴ νέα αὐτὴ ζωή, πρέπει πρῶτα νὰ πεθάνει. Αὐτὸς ὁ θάνατος πραγματοποιεῖται μυστηριακῶς μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Νεκρώνεται ὁ παλιὸς ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας καὶ παίρνει ὁ πιστὸς τὴν ἀπόφαση νὰ ζεῖ μόνο γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ τὸν Χριστό. Ἀποτάσσεται τὸν σατανὰ καὶ τὰ ἔργα του καὶ συντάσσεται μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὶς ἅγιες ἐντολές του. Μὲ τὸ ἱερὸ Χρίσμα ἐφοδιάζεται μὲ τὰ χαρίσματα καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ εἰσέρχεται σὲ μιὰ νέα ζωή. Τώρα πλέον ἀγωνιζόμενος καθημερινὰ νὰ ζεῖ κατὰ τὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀνανεώνεται καὶ μεταμορφώνεται διαρκῶς καὶ ζεῖ ἐμπειρίες πνευματικὲς καὶ ἅγιες. Κι ἐπειδὴ ὡς ἄνθρωπος ρέπει πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἀγωνίζεται καθημερινὰ νὰ τηρεῖ τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε πρὶν ἀπὸ τὸ ἅγιο Βάπτισμά του. Ἀγωνίζεται δηλαδὴ καθημερινὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων νὰ νεκρώνει μέσα του τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ζεῖ μιὰ ζωὴ πλήρους ἀφοσιώσεως στὸν Θεό. Σταυρώνεται ὡς πρὸς τὸν κόσμο, ἀλλὰ ζεῖ γιὰ τὸν Χριστό. Τώρα πιὰ μέσα στὴν ψυχή του δὲν ἐνεργεῖ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Αὐτὸς κυριαρχεῖ στὶς σκέψεις του, στὶς ἐπιθυμίες του, στὶς ἀποφάσεις του, στὰ λόγια του, στὶς ἐνέργειές του. Αὐτὸς ἀκτινοβολεῖ τὸ φῶς του. Καὶ ὁ ἄνθρωπος προγεύεται ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ τὸν Παράδεισο. Αὐτὴν τὴν ἐμπειρία εἶχαν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Αὐτὸ τὸ ἅγιο βίωμα καλούμαστε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ μεῖς. Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν ἕναν καθημερινὸ ἀγώνα θανάτου καὶ ζωῆς, νεκρώσεως καὶ ἀναστάσεως.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Μετὰ τὴν Ὕψωσιν: Μάρκ. η΄ 34 - θ΄ 1
Εἶπεν
ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ
ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν
αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν
ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν
κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει
ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς
ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ
ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν
ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ
ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες
οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν
ἐν δυνάμει.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΟΞΑ
1. Ζωὴ σταυροῦ καὶ θυσίας
Λίγες μέρες πρίν, ἀξιωθήκαμε νὰ προσκυνήσουμε τὸν Ζωηφόρο Σταυρὸ τοῦ
Κυρίου καὶ νὰ λάβουμε τὴ χάρη καὶ τὴν εὐλογία του. Ὁ Κύριος ὅμως δὲν μᾶς
θέλει ἁπλοὺς προσκυνητὲς τοῦ Σταυροῦ Του. Μᾶς ζητᾶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε
στὸ δρόμο τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θυσίας. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς λέγει στὴν
εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἐπικαίρως ἀναγινώσκεται τὴν Κυριακὴ «μετὰ τὴν
Ὕψωσιν»:
Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής μου, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του κι ἂς πάρει τὴ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ γιὰ μένα κάθε θλίψη καὶ δοκιμασία, ἀκόμα καὶ θάνατο σταυρικό, καὶ τότε ἂς μὲ ἀκολουθεῖ μιμούμενος τὸ παράδειγμά μου.
Καὶ γιὰ νὰ βεβαιώσει τοὺς μαθητές Του ὅτι δὲν εἶναι μάταιες οἱ θυσίες αὐτές, συμπλήρωσε: Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴν πρόσκαιρη ζωή του, θὰ χάσει τὴν εὐτυχισμένη καὶ αἰώνια ζωή. «Ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν»· ὅποιος ὅμως θυσιάσει τὴ ζωή του γιὰ μένα καὶ τὸ Εὐαγγέλιό μου, αὐτὸς θὰ σώσει τὴν ψυχή του στὴ μέλλουσα ζωὴ καὶ θὰ κερδίσει τὴν αἰώνια εὐτυχία.
Εἶναι κάποιες φορὲς ποὺ ὁ καθένας μας ἔρχεται μπροστὰ στὸ φοβερὸ δίλημμα: νὰ μείνω πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διακινδυνεύσω τὴ θέση ἐργασίας, τὸ μέλλον τῆς οἰκογενείας ἢ ἀκόμη καὶ τὴν ὑγεία μου ἢ νὰ κάνω κάποια παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐπιβιώσω μέσα στὶς τόσο δύσκολες καὶ πιεστικὲς καταστάσεις;... Στὴ δύσκολη αὐτὴ ὥρα τῶν ἀποφάσεων χρειάζεται τόλμη καὶ ἀποφασιστικότητα. Πίστη καὶ ἐλπίδα στὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος θὰ μᾶς δώσει δύναμη γιὰ νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας.
Πόσο ἐνισχυτικὰ εἶναι τὰ ἀπειράριθμα παραδείγματα τῶν ἁγίων μαρτύρων! Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀνώτατος ἀξιωματικὸς τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς καὶ ἡ οἰκογένειά του πίστεψαν στὸ Χριστό, πέρασαν ἀπίστευτες περιπέτειες! Ὡστόσο ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποτὲ δὲν τοὺς ἐγκατέλειψε. Κι ὅταν ὁ Εὐστάθιος, ἐπικεφαλῆς τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ σὲ κρίσιμη μάχη, ἐπέστρεψε νικητὴς καὶ παρουσιάστηκε ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ, δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία τὴν πίστη του, ἀρνούμενος νὰ θυσιάσει στοὺς ψεύτικους θεούς. Καὶ γιὰ τὴν ὁμολογία του αὐτὴ τὸν ὁδήγησαν στὸ μαρτύριο μαζὶ μὲ τὴ σύζυγο καὶ τὰ παιδιά του. Ἀνθρωπίνως θὰ λέγαμε ὅτι ἔχασαν τὴ ζωή τους. Στὴν πραγματικότητα ὅμως κέρδισαν τὴν ἀθανασία, τὴν αἰώνια μακαριότητα καὶ εὐτυχία. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ πᾶν, ὅπως ἐξήγησε ὁ Κύριος στὴ συνέχεια τῆς διδασκαλίας Του:
Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής μου, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του κι ἂς πάρει τὴ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ γιὰ μένα κάθε θλίψη καὶ δοκιμασία, ἀκόμα καὶ θάνατο σταυρικό, καὶ τότε ἂς μὲ ἀκολουθεῖ μιμούμενος τὸ παράδειγμά μου.
Καὶ γιὰ νὰ βεβαιώσει τοὺς μαθητές Του ὅτι δὲν εἶναι μάταιες οἱ θυσίες αὐτές, συμπλήρωσε: Ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴν πρόσκαιρη ζωή του, θὰ χάσει τὴν εὐτυχισμένη καὶ αἰώνια ζωή. «Ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν»· ὅποιος ὅμως θυσιάσει τὴ ζωή του γιὰ μένα καὶ τὸ Εὐαγγέλιό μου, αὐτὸς θὰ σώσει τὴν ψυχή του στὴ μέλλουσα ζωὴ καὶ θὰ κερδίσει τὴν αἰώνια εὐτυχία.
Εἶναι κάποιες φορὲς ποὺ ὁ καθένας μας ἔρχεται μπροστὰ στὸ φοβερὸ δίλημμα: νὰ μείνω πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διακινδυνεύσω τὴ θέση ἐργασίας, τὸ μέλλον τῆς οἰκογενείας ἢ ἀκόμη καὶ τὴν ὑγεία μου ἢ νὰ κάνω κάποια παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐπιβιώσω μέσα στὶς τόσο δύσκολες καὶ πιεστικὲς καταστάσεις;... Στὴ δύσκολη αὐτὴ ὥρα τῶν ἀποφάσεων χρειάζεται τόλμη καὶ ἀποφασιστικότητα. Πίστη καὶ ἐλπίδα στὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος θὰ μᾶς δώσει δύναμη γιὰ νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας.
Πόσο ἐνισχυτικὰ εἶναι τὰ ἀπειράριθμα παραδείγματα τῶν ἁγίων μαρτύρων! Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀνώτατος ἀξιωματικὸς τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς καὶ ἡ οἰκογένειά του πίστεψαν στὸ Χριστό, πέρασαν ἀπίστευτες περιπέτειες! Ὡστόσο ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποτὲ δὲν τοὺς ἐγκατέλειψε. Κι ὅταν ὁ Εὐστάθιος, ἐπικεφαλῆς τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ σὲ κρίσιμη μάχη, ἐπέστρεψε νικητὴς καὶ παρουσιάστηκε ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ, δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία τὴν πίστη του, ἀρνούμενος νὰ θυσιάσει στοὺς ψεύτικους θεούς. Καὶ γιὰ τὴν ὁμολογία του αὐτὴ τὸν ὁδήγησαν στὸ μαρτύριο μαζὶ μὲ τὴ σύζυγο καὶ τὰ παιδιά του. Ἀνθρωπίνως θὰ λέγαμε ὅτι ἔχασαν τὴ ζωή τους. Στὴν πραγματικότητα ὅμως κέρδισαν τὴν ἀθανασία, τὴν αἰώνια μακαριότητα καὶ εὐτυχία. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ πᾶν, ὅπως ἐξήγησε ὁ Κύριος στὴ συνέχεια τῆς διδασκαλίας Του:
2. Ἐνώπιον ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων
Τί θὰ ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο, ἐὰν κερδίσει ὅλο τὸν ὑλικὸ κόσμο, καὶ στὸ τέλος χάσει τὴν ψυχή του;
Ἤ, ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος χάσει τὴν ψυχή του, τί μπορεῖ νὰ δώσει ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ νὰ τὴν ἐξαγοράσει ἀπ’ τὴν αἰώνια ἀπώλεια;
Νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι ὁποιοσδήποτε ντραπεῖ ἐμένα καὶ τοὺς λόγους μου μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους τῆς γενιᾶς αὐτῆς ποὺ ἀποστάτησε ἀπ’ τὸν πνευματικό της Νυμφίο καὶ εἶναι ἁμαρτωλή, αὐτὸν θὰ τὸν ντραπεῖ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ τὸν ἀποκηρύξει ὡς ξένο, ὅταν θὰ ἔλθει μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους περιβεβλημένος μὲ τὴ δόξα τοῦ Πατρός Του.
Καὶ ὁ Κύριος συνέχισε: Σᾶς λέω ἀληθινὰ ὅτι ὑπάρχουν μερικοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ στέκονται ἐδῶ οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατο, μέχρι νὰ δοῦν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει ἔλθει δυναμικὰ καὶ ἀποτελεσματικά. (Πράγματι, μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ ναοῦ της καὶ μὲ τὸν διασκορπισμὸ τοῦ Ἰσραήλ, καταλύθηκε ἡ παλαιὰ τάξη, ἐνῶ μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεμελιώθηκε, ὡς ἄλλη βασιλεία τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ, ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἀκατανίκητη δύναμή της).
Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ ἀναφέρεται σ’ αὐτοὺς ποὺ θὰ ντραποῦν νὰ ὁμολογήσουν τὸ ὄνομά Του, λόγος ποὺ ἀναμένει τὴν ἐπαλήθευσή του στὴ φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ἀντίθεση καὶ δημιουργεῖ εὔλογη τὴν ἀπορία: αὐτὸς ποὺ ντρέπεται νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ διστάζει νὰ ὁμολογήσει ὅτι εἶναι πιστὸς χριστιανὸς μπροστὰ σὲ συναδέλφους, συγγενεῖς ἢ ἄλλους ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του, πῶς θὰ ἀντέξει τὴν ντροπή, ὅταν θὰ φανερωθεῖ ἡ διπλοπροσωπία του ἐνώπιον ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων;... Αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ παραιτεῖται ἀπὸ τὸν ἀγώνα, πῶς θὰ ἀτενίσει «τὸ σημεῖον τοῦ οὐρανοῦ», τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ προβάλει ὡς σύμβολο νίκης τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας; Τί θὰ ἀπολογηθεῖ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου, ποὺ θὰ φέρει τὰ σημάδια τῆς σφαγῆς, ἀλλὰ καὶ θὰ περιβάλλεται ἀπὸ τὴ δόξα τῆς μέχρι θανάτου ὑπακοῆς;...
Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ποὺ ἑορτάσαμε τὶς μέρες αὐτὲς μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὅποιος θέλει νὰ ὑψωθεῖ, ὀφείλει πρῶτα νὰ ταπεινωθεῖ. Νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ἐσταυρωμένο στὴ σταυρική Του πορεία, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴ χαρὰ καὶ τὴ δόξα τῆς Ἀναστάσεως.
Ἤ, ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος χάσει τὴν ψυχή του, τί μπορεῖ νὰ δώσει ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ νὰ τὴν ἐξαγοράσει ἀπ’ τὴν αἰώνια ἀπώλεια;
Νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι ὁποιοσδήποτε ντραπεῖ ἐμένα καὶ τοὺς λόγους μου μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους τῆς γενιᾶς αὐτῆς ποὺ ἀποστάτησε ἀπ’ τὸν πνευματικό της Νυμφίο καὶ εἶναι ἁμαρτωλή, αὐτὸν θὰ τὸν ντραπεῖ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ τὸν ἀποκηρύξει ὡς ξένο, ὅταν θὰ ἔλθει μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους περιβεβλημένος μὲ τὴ δόξα τοῦ Πατρός Του.
Καὶ ὁ Κύριος συνέχισε: Σᾶς λέω ἀληθινὰ ὅτι ὑπάρχουν μερικοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ στέκονται ἐδῶ οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατο, μέχρι νὰ δοῦν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει ἔλθει δυναμικὰ καὶ ἀποτελεσματικά. (Πράγματι, μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ ναοῦ της καὶ μὲ τὸν διασκορπισμὸ τοῦ Ἰσραήλ, καταλύθηκε ἡ παλαιὰ τάξη, ἐνῶ μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεμελιώθηκε, ὡς ἄλλη βασιλεία τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ, ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἀκατανίκητη δύναμή της).
Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ ἀναφέρεται σ’ αὐτοὺς ποὺ θὰ ντραποῦν νὰ ὁμολογήσουν τὸ ὄνομά Του, λόγος ποὺ ἀναμένει τὴν ἐπαλήθευσή του στὴ φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ἀντίθεση καὶ δημιουργεῖ εὔλογη τὴν ἀπορία: αὐτὸς ποὺ ντρέπεται νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ διστάζει νὰ ὁμολογήσει ὅτι εἶναι πιστὸς χριστιανὸς μπροστὰ σὲ συναδέλφους, συγγενεῖς ἢ ἄλλους ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του, πῶς θὰ ἀντέξει τὴν ντροπή, ὅταν θὰ φανερωθεῖ ἡ διπλοπροσωπία του ἐνώπιον ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων;... Αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ παραιτεῖται ἀπὸ τὸν ἀγώνα, πῶς θὰ ἀτενίσει «τὸ σημεῖον τοῦ οὐρανοῦ», τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ προβάλει ὡς σύμβολο νίκης τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας; Τί θὰ ἀπολογηθεῖ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου, ποὺ θὰ φέρει τὰ σημάδια τῆς σφαγῆς, ἀλλὰ καὶ θὰ περιβάλλεται ἀπὸ τὴ δόξα τῆς μέχρι θανάτου ὑπακοῆς;...
Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ποὺ ἑορτάσαμε τὶς μέρες αὐτὲς μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὅποιος θέλει νὰ ὑψωθεῖ, ὀφείλει πρῶτα νὰ ταπεινωθεῖ. Νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ἐσταυρωμένο στὴ σταυρική Του πορεία, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴ χαρὰ καὶ τὴ δόξα τῆς Ἀναστάσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου