Ἀπολυτίκιον:
''Τής Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τάς χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τόν λαόν σου νοερώς, εκ πάσης τών εχθρών επιβουλής, σε γάρ σκέπην, καί προστάτιν, καί Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι, δόξα τοίς μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τή θεία σκέπη σου, δόξα τή πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε''.
Ακούγεται
ενδεχομένως παράδοξο η αφόρμηση για έναν λόγο εθνικής επετείου να είναι
ένας ύμνος προς την Παναγία, ωστόσο όπως θα φανεί στη συνέχεια υπάρχει
άρρηκτη σχέση ανάμεσά τους, καθώς ο λαός μας έχει συνδυάσει πάρα πολύ
στενά αυτά τα δύο.