Γιατί η Εκκλησία απορρίπτει την καύση των νεκρών;

Πρώτα από όλα θα πρέπει να επισημάνουμε ότι παρόλο που η Εκκλησία απορρίπτει την καύση δεν μπορεί να απαγορεύσει την εφαρμογή του συστήματος της καύσεως , εάν θελήσει να το επιτρέψει η Ελληνική Πολιτεία. Και τούτο διότι το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει πλήρη ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως και ισότητα μεταξύ των Ελλήνων.

Ωστόσο συνιστά στα πιστά τέκνα της να θάπτονται μετά την εκδημία τους και όχι να καίγονται. Και αυτό για τους εξής σοβαρούς λόγους:

α Διότι η ταφή είναι σύμφωνη με την παράδοση του Χριστιανισμού, που μόνο αυτό τον τρόπο διαλύσεως του σώματος γνωρίζει. Άλλωστε και ο Κύριός μας ετάφη και όλοι οι Άγιοι.

β Διότι η ταφή διασώζει την πίστη στην αθανασία και στην ανάσταση. Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός , ότι πολλοί από εκείνους που μάχονται για την καθιέρωση της καύσεως δεν είναι χριστιανοί, ή είναι «χριστιανοί» των τύπων, η μάχονται τον Χριστιανισμό.

γ Διότι η ταφή διασώζει τα λείψανα των Αγίων, τα οποία είναι χαριτόβρυτα και θαυματουργά. Χωρίς ταφή δεν θα είχαμε τα άγια λείψανα και θα στερούμεθα της ευλογίας και του αγιασμού των.

δ Διότι ο τάφος μας συνδέει και συναισθηματικά με το νεκρό μας. Το θαμμένο σώμα είναι μια παρηγοριά για τους επιζώντες και γίνεται αντικείμενο φροντίδος και προσευχών.

ε Διότι το σώμα διατηρεί την ιερότητά του και μετά θάνατον και αποτελεί θρησκευτικό αντικείμενο τιμής και σεβασμού. Η τέφρα δεν είναι το ίδιο πράγμα και μάλλον συνιστά ασέβεια προς τον νεκρό .  

Οι υποστηρικτές της καύσης επικαλούνται τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες της θρησκευτικής συνειδήσεως, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διαθέσεως του σώματος εκάστου και αξιώνουν αντί της ταφής, την καύση. Εξ απόψεως συνταγματικής δύναται να υπάρχει δυνατότητα επιλογής από τους πολίτες, της δυνητικής, όχι της υποχρεωτικής, καύσεως, ιδιαίτερα μάλιστα εις τους αδιάφορους και αποκεκομμένους από την Εκκλησία. Η επιλογή αυτή δεν δύναται να ισχύσει όμως για τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, διότι δεν νοείται ένας πιστός Χριστιανός και μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας να διακηρύττει ότι αποδέχεται την διδασκαλία της Εκκλησίας και να φανεί στο θέμα αυτό ανυπάκουος στους πνευματικούς του ποιμένες. Την θέση της, απέναντι σε εκείνους που θα επέλεγαν την καύση αντί της ταφής, θα λάβει η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως μόνο αρμόδιο όργανο, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν.

Οι υποστηρικτές της καύσεως επικαλούνται λόγους χωροταξικούς, περιβαλλοντολογικούς και οικονομικούς ακόμη, προκειμένου να υποστηρίξουν τις θέσεις τους. Δεν μπορούμε όμως να εισαγάγουμε χρηστικές μεθόδους, πού αλλοιώνουν την παράδοση μας, για να επιλύσουμε τα οποιαδήποτε προβλήματα. Γιατί απωθούμε άλλες εφικτές λύσεις; Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί, σε συνεργασία, να βρούμε λύσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν, όχι, όμως, αλλάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο ταφής και την φυσιολογική διαδικασία διαλύσεως των σωμάτων.

Η καύση των νεκρών, σε οποιαδήποτε επιχειρήματα και αν στηρίζεται, βρίσκεται έξω από την Ορθόδοξη διδασκαλία και Παράδοση. Ας μείνουμε πιστοί σ” αυτήν και το αποστολικό λόγιο: «Το σώμα θάβεται άδοξο, θα αναστηθεί όμως ένδοξο• ενταφιάζεται ανίσχυρο, θα αναστηθεί όμως δυνατό. Ενταφιάζεται σώμα που ήταν εμψυχωμένο από ζωική φυσική δύναμη, θα αναστηθεί όμως ζωοποιημένο από το Πνεύμα του Θεού» (1 Κορ. 15,42-45).

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με την υπ” αριθμ. 2734/27-3-2002 Εγκύκλιό της ενημέρωσε το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας για τις διαθέσεις κάποιων πού επιθυμούν να εισαγάγουν την καύση. Επίσης και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με εγκύκλιο σημείωμα αριθμ. Πρωτ. 1029/1952/25-4-2002 παροτρύνει τούς κληρικούς της Αρχιεπισκοπής να ενημερώνουν ακόμη και στα κηρύγματα τους για το φλέγον τούτο θέμα.

Επιμέλεια κειμένου Χώρα Του Αχωρήτου 

Πηγή :  http://choratouaxoritou.gr/?p=43643