'' † Σάββατο 15ην Αυγούστου 2015 ''

΄΄15^ην Αυγούστου 2015 ΄΄

                  Αγαπητοί μου αδελφοί, δεν υπάρχει χριστιανική καρδιά  που να μην τιμά και να μην σέβεται την «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Δεν υπάρχουν ανθρώπινα χείλη χριστιανικά που να μην έχουν προφέρει σε ώρες χαράς ή λύπης το γλυκύτατο όνομα της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας. Θλίψεις και δοκιμασίες μας χτυπούν.
Πειρασμοί μας πολεμούν. Κλονισμοί της πίστης και των ηθικών αρχών δημιουργούν ναυάγια και συντρίμμια πνευματικά. Σε όλες αυτές τις «περιστάσεις και θλίψεις και ανάγκες» έχουμε προστασία και λιμένα σωτηρίας την Υπεραγία Θεοτόκο.

Εορτάζουμε σήμερα την Κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση της Θεομήτορος. Απέρχεται στον ουρανό, κοντά στον Υιό και Θεό της. Φεύγει από τα επίγεια και φθαρτά που υπήρξαν πολλές φορές οδυνηρά σ’ εκείνα. Και εμείς οι Χριστιανοί στρέφουμε σήμερα τη μνήμη μας προς την Κεχαριτωμένη Μαρία και Παναγία μητέρα μας και θυμόμαστε τη γλυκυτάτη μορφή της. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μητέρα του Κυρίου και μάνα όλων μας. Είναι η μητέρα του πόνου και της χαράς: Του πόνο, γιατί είδε τον μονογενή της Υιό να πεθαίνει επί του ξύλου του Σταυρού ως ο έσχατος των κακούργων, και της χαράς, αφού είδε «την τριήμερον αξανάστασιν» του παιδιού της.

Εορτάζουμε σήμερα την μετάσταση της Παναγίας στον ουρανό αφού «ο τάφος έγινε κλίμαξ προς ουρανούς». Και από εκεί, κοντά στο θρόνο του Δεσπότη Χριστού, δεν έπαυσε να παρακαλεί τον Υιό της και Θεό μας «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Η Κυρία Θεοτόκος «μετέστη προς την ζωήν», αφού «τάφος και νέκρωσιν ουκ εκράτησεν» αυτήν. Η Παναγία, έτσι, ανυψώθηκε στο αποκορύφωμα της δόξης της από τον Υιό της. Και «μητρικήν παρρησίαν προς Αυτόν κεκτημένη» χαρίζει στον κόσμο την προστασία και την σκέπη της, τις πρεσβείες και τη βοήθειά της σε όσους προστρέχουν σ’ εκείνη και επικαλούνται το ιερό και υπερευλογημένο όνομά της. Αναρίθμητα είναι τα θαύματά της προς τους αρρώστους, τους πονεμένους καιο δυσκολεμένους, τους χτυπημένους από τις δοκιμασίες της ζωής ανθρώπων όλων των αιώνων. Παρούσα στις δύσκολες στιγμές του ανθρωπίνου γένους, στον αγώνα κατά των παθών και του διαβόλου. Την είπαν Παραμυθία, Γοργοεπήκοο, Καταφυγή, Ελεούσα, Γιάτρισσα, Θαλασσομάχισα, Ψυχοσώστα, Παρηγορίτισσα, Παυσολύπη κ.λπ για να εκφράσουν το μεγαλείο της και την ευγνωμοσύνη τους στις άπειρες ευεργεσίες της.

Η Μητέρα του Θεού μας είναι η πολυτιμότερη μεσίτρια όλων μας, διότι «πολύ ισχύει δέησις μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Όπου υπάρχει Εκκλησία του Χριστού, η ψυχή και η πονεμένη καρδιά του ανθρώπου σκύβει ευλαβικά στο εικόνισμα της Παναγίας και αποθέτει με εμπιστοσύνη το φορτίο των πόνων της. Παντού οι Χριστιανοί τιμούν την Κοίμηση της Κυρίας των Αγγέλων, μα πιο πολύ στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει χωριό ή πόλη, νησί ή βράχος και ύψωμα που να μην έχει ναό στο όνομά της. Ο πιστός χριστιανός σκύβει τούτη τη μέρα, βλέπει τον άδειο τάφο της, πληροφορείται τη Θεία Μετάστασή της και βλέπει στο βάθος των κριμάτων του την ελπίδα και της δικής του μετάστασης. Γι’ αυτό και η σημερινή ημέρα δεν είναι πένθιμη και λυπηρή, αλλά γεμάτη χαρά και ευφροσύνη.

Η τιμή μας, όμως, προς την Παναγία την ημέρα της μνήμης της πρέπει να γίνεται μα καθαρότητα ψυχής και σώματος και με αγαθές πράξεις. Εφόσον πορευόμαστε στην οδό της αγιότητας ελκύουμε περισσότερο τη συμπάθειά της. Τότε να είμαστε σίγουροι για τη μεγάλη δύναμη που έχουν οι παρακλήσεις και ικεσίες της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας όταν παρακαλεί τον Υιό και Θεό της υπέρ της σωτηρίας του κόσμου. Γι’ αυτό και εμείς σήμερα, που την πάνσεπτη Κοίμηση της Παναγίας «των αγγέλων τα πλήθη εν ουρανώ και ανθρώπων το γένος επί της γης μακαρίζομεν», ας στραφούμε προς την Αγνή Μητρική μορφή της και ας ψάλλουμε προς εκείνη μαζί με τον Ιερό Υμνογράφο :

Ἀπολυτίκιον:        Ἦχος α΄.

«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις τας σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».

Κοντάκιον:             Ἦχος πλ. β΄.

Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

ΠΗΓΗ: ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ.ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ